Τομή στο κράτος και τη δημόσια διοίκηση

Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει βαθιές δυσλειτουργίες στο κράτος και τη δημόσια διοίκηση. Αλλά η απάντηση στο προβληματικό Δημόσιο δεν είναι το ιδιωτικό συμφέρον, που ποτέ από μόνο του δεν είναι καλύτερο. 

Το ελληνικό κράτος από καταβολής του αντιμετωπίζει την κοινωνία ως κατακτημένη χώρα. Είναι πεδίο ταξικής σύγκρουσης όπου το πάνω χέρι έχει το μεγάλο κεφάλαιο και οι σύμμαχοι του. 

Η πραγματική απάντηση στη δυσλειτουργία του Δημοσίου είναι ριζικές αλλαγές με λαϊκό χαρακτήρα. 

Οι αλλαγές αυτές δεν θα προκύψουν ποτέ από «μελέτες» ειδικών «συμβούλων». Απαιτούν ανοιχτή συζήτηση για τη λειτουργία του μόνιμου μηχανισμού και τη σχέση του με τους αιρετούς εκπροσώπους, τον ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης, τις προσλήψεις και τις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων, την ικανότητα σχεδιασμού πολιτικής. 

Δύο παράγοντες είναι ξεκάθαροι εξαρχής όσον αφορά τη δυσλειτουργία της δημόσιας διοίκησης. 

Ο πρώτος είναι η στενή διαπλοκή με το μεγάλο κεφάλαιο και η ανάθεση δημοσίων προγραμμάτων σε εξωτερικούς «συμβούλους». Πρόκειται για πραγματική πηγή διαφθοράς και ανάχωμα στη λαϊκή κυριαρχία. 

Ο δεύτερος είναι η περιφερειακή θέση της Ελλάδας στην ΕΕ που έχει μετατρέψει το ελληνικό κράτος σε διεκπεραιωτή αποφάσεων και εντολών. Είναι καταστροφή για την εθνική κυριαρχία.  

Η βελτίωση της δημόσιας διοίκησης απαιτεί χτύπημα της μεγάλης διαφθοράς και κατάργηση θεσμών όπως η ΑΑΔΕ και το ΤΑΙΠΕΔ. Το ελληνικό κράτος πρέπει να στηρίζεται σε δικές του δυνάμεις για τη διαμόρφωση και εκτέλεση πολιτικής, με προσανατολισμό το δημόσιο όφελος.

Ο ανταγωνισμός των Μεγάλων Δυνάμεων 

Ζούμε σε μια εποχή πρωτοφανών στρατιωτικών εντάσεων που απειλούν με παγκόσμιο πόλεμο. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι η κυρίαρχη δύναμη, η Κίνα είναι η ανερχόμενη οικονομική δύναμη και η Ρωσία είναι μια μεγάλη στρατιωτική δύναμη, με ισχυρή οικονομία. Οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις ανταγωνίζονται για την ηγεμονία και μπαίνουν σταδιακά σε ένα μακάβριο χορό πολέμου. 

Τα πρωτεία στην επιθετικότητα έχουν οι ΗΠΑ, πού δεν μπορούν να αποδεχθούν την εμφάνιση ανταγωνιστών. Η Ευρώπη είναι ανύπαρκτη ως ανεξάρτητη δύναμη και ακολουθεί πειθήνια τις ΗΠΑ.

Στη ρίζα της μάχης για την ηγεμονία βρίσκεται ο ανταγωνισμός των μεγάλων βιομηχανικών και χρηματοπιστωτικών εταιρειών για τον έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς. 

Ο παγκόσμιος καπιταλισμός για μια ακόμη φορά οδηγεί την ανθρωπότητα σε παγκόσμιο πόλεμο.

Όσο πιο αδύναμη γίνεται η Ελλάδα στο οικονομικό πεδίο, τόσο πιο επικίνδυνη γίνεται η εξωτερική της πολιτική. Υποτάσσεται στις πλήρως αφερέγγυες ΗΠΑ, ακολουθεί τις ανύπαρκτες Βρυξέλλες, συμμαχεί με το σιωνιστικό Ισραήλ, καλλιεργεί σχέσεις με τη δικτατορία της Αιγύπτου. Πρωτοστατεί στον πόλεμο της Ουκρανίας χωρίς κανένα εθνικό λόγο.

Η χώρα μας χρειάζεται φιλειρηνική πολιτική βασισμένη στην εθνική κυριαρχία. 

Η πραγματική εθνική κυριαρχία μιλάει γλώσσα λαϊκή, πατάει στην οικονομική δύναμη και βασίζεται στη συμμετοχή του λαού στην υπεράσπιση της χώρας του. 

Δεν εξασφαλίζεται αγοράζοντας όπλα από ξένους, καθώς κλείνουν οι εγχώριες βιομηχανίες. 

Είναι αληθινά διεθνιστική γιατί επιδιώκει μια χώρα που είναι ανοιχτή και αλληλέγγυα με τους φτωχούς και καταπιεσμένους, αλλά ελέγχει τα σύνορά της.

Η υπεράσπιση της δημοκρατίας

Η δημοκρατία είναι το όπλο του φτωχού και του καταπιεσμένου απέναντι στο κεφάλαιο και την εξουσία. Ωστόσο, δημοκρατία δεν σημαίνει μόνο να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια. 

Τα δημοκρατικά δικαιώματα ξεκινάνε από τον χώρο δουλειάς, περιλαμβάνουν τη γειτονιά, τον δήμο, την περιφέρεια, τη χώρα ολόκληρη. Αγκαλιάζουν όλους όσους καταπιέζονται για το φύλο, τη σεξουαλική προτίμηση, τον τρόπο ζωής. Πρέπει να έχουν νομική στήριξη και να παίρνουν θεσμική μορφή – τα συνδικάτα, τους συλλόγους, τις διάφορες συλλογικότητες. 

Αυτό είναι το περιεχόμενο της λαϊκής κυριαρχίας, χωρίς την οποία δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία. 

Απέναντι μας έχουμε ένα αυταρχικό κράτος που κυριαρχείται από τα μεγάλα συμφέροντα και συνεχώς υποσκάπτει τα δημοκρατικά δικαιώματα.

Φλυαρεί συνεχώς περί δημοκρατίας, ενώ στα ΜΜΕ υπάρχει εκτεταμένη λογοκρισία, στη δικαιοσύνη επικρατεί παράλυση, στις δυνάμεις ασφαλείας πληθαίνουν τα φαινόμενα βίας και ανικανότητας, στα συνδικάτα έχει εκλείψει η μαχητικότητα.  

Απέναντι μας έχουμε και την ΕΕ που ήταν από καταβολής της αντιδημοκρατική και πλέον έχει μπει σε δρόμο χωρίς επιστροφή. 

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παίρνει αποφάσεις με ισχύ νόμου, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο παράγει νομοθεσία, χωρίς δημοκρατικό έλεγχο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παριστάνει τη νομοθετική εξουσία, χωρίς πραγματικά να αντανακλά τη λαϊκή βούληση της Ευρώπης.

Χρειάζεται αγώνας για τα δημοκρατικά δικαιώματα απέναντι στους μηχανισμούς και του κράτους και της ΕΕ. 

Χρειάζεται ακόμη αγώνας απέναντι στην άκρα δεξιά που γίνεται ολοένα ισχυρότερη, μιλάει παραπλανητικά και αποτελεί βαθιά απειλή για τη δημοκρατία. 

Η οικονομική στασιμότητα της Ελλάδας

Δέκα χρόνια μετά τη μεγάλη κρίση, η ελληνική οικονομία δεν έχει πετύχει καμιά σημαντική αλλαγή. Κυριαρχείται από υπηρεσίες χαμηλής παραγωγικότητας, κυρίως τον υπερτροφικό τουρισμό, η βιομηχανία είναι μικρή και αδύναμη, ο αγροτικός τομέας πάσχει βαθιά. 

Οι ωφελημένοι είναι οι ολιγάρχες, καθώς και ένα λεπτό στρώμα της ανώτερης μεσαίας τάξης που αποσπά προσόδους από ακίνητα και κερδοσκοπία. 

Για τους πολλούς υπάρχουν οι χαμηλοί μισθοί και η ακρίβεια, που φέρνουν τεράστια μεταβίβαση εισοδήματος από την εργασία στο κεφάλαιο, καθώς πέφτει το διαθέσιμο εισόδημα και εκτινάσσονται τα κέρδη. 

Απαιτείται η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, ώστε να ανέβουν οι μισθοί. Απαιτείται επίσης κρατική παρέμβαση στις μεγάλες εταιρείες που ελέγχουν την αγορά: πλαφόν στις τιμές των βασικών αγαθών, φορολογία των κερδών, διαφάνεια στις τιμολογήσεις και πρόστιμα, περιορισμός του μεριδίου της αγοράς των μεγάλων εταιρειών.

Το κύριο ζητούμενο είναι όμως η δομική αλλαγή της οικονομίας για να βγούμε από το αδιέξοδο. 

Χρειαζόμαστε εκτεταμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που θα χρηματοδοτείται από υγιείς τράπεζες με δημόσια ιδιοκτησία και διοίκηση. Το πρόγραμμα αυτό θα είναι προσανατολισμένο στην προστασία του περιβάλλοντος και θα δημιουργεί καλύτερες συνθήκες ζωής για όλους.

Οι οικονομικές μας προτάσεις για παραγωγική αναδιάρθρωση στηρίζουν την κοινωνική συμμαχία της μισθωτής εργασίας, των αγροτών και των μικρομεσαίων, που είναι η μόνη δύναμη ικανή να χτυπήσει την κυρίαρχο ολιγαρχικό κεφάλαιο και τους υποστηρικτές του.

Δύο πράγματα είναι αναγκαία. Πρώτο, η ανατροπή του μνημονιακού νομικού πλαισίου που μας επέβαλε η ΕΕ. Δεύτερο, η ανοιχτή συζήτηση με τα λαϊκά στρώματα και τους φορείς τους που είναι πηγή γνώσης για την οικονομία.

Η κατάπτωση της Ευρώπης και η ΕΕ

Η ΕΕ έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε διαδικασία αποβιομηχάνισης, φέρνοντας οπισθοχώρηση στα πεδία αιχμής της τεχνολογίας και της παραγωγής. 

Αντί για σύγκλιση των χωρών-μελών, έχει δημιουργήσει ένα κέντρο γύρω από τη Γερμανία και ταυτόχρονα μια σειρά από περιφέρειες. 

Τεράστιες διαφορές στο εισόδημα και στον πλούτο έχουν εμφανιστεί ανάμεσα στις χώρες-μέλη, αλλά και μέσα σε κάθε μια από αυτές.

Η γραφειοκρατία της ΕΕ βρίσκεται σε στενότατη διαπλοκή με το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Η ίδια η πρόεδρος της Κομισιόν, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με σοβαρότατες καταγγελίες διαφθοράς.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι με πρόσχημα την περιβόητη «πράσινη μετάβαση» η ΕΕ χρηματοδοτεί δράσεις που είναι προς το συμφέρον επιλεγμένων επιχειρήσεων, ενώ μεταβιβάζει το κόστος στους εργαζόμενους και τους μικρούς παραγωγούς. Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική χτυπάει ευθέως τον αγροτικό κόσμο και έχει φέρει εντονότατη αντίδραση πανευρωπαϊκά.

Τα ίδια συμφέροντα προωθούν μια ολοένα και πιο αντιδημοκρατική στάση σε θέματα ελευθερίας του λόγου. Στρέφουν στις χώρες-μέλη προς τον μιλιταρισμό και ορθώνουν το κίνδυνο γενικευμένου πολέμου.

Η ΕΕ καλλιέργησε τις προσδοκίες των ευρωπαϊκών λαών για έλεγχο της αγοράς και άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου. Σήμερα έχει ιστορικά εξοκείλει και στρέφεται ολοένα προς τα δεξιά. 

Η συμμετοχή μας στο Ευρωκοινοβούλιο θα καταδείξει ότι η ΕΕ καταστρατηγεί τα δικαιώματα των λαών. 

Θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας μας στο όνομα όσων πλήττονται από τις πολιτικές της Ένωσης.

Το ελληνικό αδιέξοδο

Μόνο όποιος φοράει παρωπίδες δεν βλέπει τη συνεχή αποσάθρωση της Ελλάδας οικονομικά και κοινωνικά. 

Είμαστε στην περιφέρεια της ΕΕ, χωρίς καμία προοπτική να πετύχουμε την σύγκλιση με τις πλουσιότερες χώρες του κέντρου. 

Μέσα στο σκληρό μνημονιακό πλαίσιο, η ελληνική οικονομία παραμένει μικρότερη από το 2008 και χωρίς πραγματική δομική αλλαγή. Βασίζεται στους χαμηλούς μισθούς, τη μόνη πηγή κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο. 

Βρισκόμαστε σε μακροχρόνιο οικονομικό αδιέξοδο που δημιουργεί έντονη κοινωνική δυσανεξία. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία για τα φαινόμενα βίας και δυσλειτουργίας των θεσμών που σφραγίζουν την καθημερινή ζωή. 

Στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη καθρεφτίζεται το αστικό στρώμα που έχει αποδεχθεί το αδιέξοδο, αλλά κυριαρχεί πολιτικά και αναμορφώνει τη χώρα μας προς το χειρότερο. 

Μιλάει για φυλετικά, σεξουαλικά και άλλα δικαιώματα, ενώ αντλεί την ισχύ του από την οικογένεια, τον πλούτο, και τη θρησκεία. 

Επαίρεται για τη δημοκρατία, ενώ χαρακτηρίζεται από βαθύ αυταρχισμό. 

Περηφανεύεται ότι ενισχύει τη γεωπολιτική ασφάλεια της χώρας, ενώ γίνεται πρωτοπαλίκαρο των ΗΠΑ και συμμαχεί με το Ισραήλ. 

Διακηρύσσει την προσήλωση της στην ελεύθερη αγορά, ενώ χρησιμοποιεί το κράτος για να εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα. 

Φλυαρεί για οικονομική ανάπτυξη, καθώς η χώρα σέρνεται χωρίς κατεύθυνση.

Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι βαθύτατα και κυνικότατα ταξική, χωρίς συναίσθηση της ιστορικής παρακμής που απειλεί την Ελλάδα. 

Επείγει να υπάρξει μαχητική αντιπολίτευση που θα ανοίξει δρόμο για ριζικές πολιτικές αλλαγές. 

Ψήφος στην Ενωτική Πρωτοβουλία

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αλαζονική, αυταρχική, διαπλεκόμενη με τα μεγάλα συμφέροντα και χωρίς συναίσθηση του οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται η χώρα. 

Όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες επιθυμούν μαχητική αντιπολίτευση, αλλά βρίσκονται αντιμέτωποι με πολυδιάσπαση και αναποτελεσματικότητα. Μεγάλο ποσοστό δηλώνει ότι δεν τους εκφράζει κανείς.

Η ριζοσπαστική Αριστερά, η ελπίδα του ελληνικού λαού στα δύσκολα χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας, έχει οριστικά χάσει την αξιοπιστία της. 

Ωστόσο, ο ευρύτερος χώρος της παραμένει πηγή εναλλακτικών ιδεών και προτάσεων, με ανθρώπους που έχουν γνώση των πραγματικών συνθηκών της χώρας και θέλουν να τη βγάλουν από το αδιέξοδο.

H Ενωτική Πρωτοβουλία είναι μια αισιόδοξη πολιτική κίνηση, με συγκεκριμένες προτάσεις για τα μεγάλα οικονομικά, κοινωνικά και γεωπολιτικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. 

Φέρνει μια ενωτική και δημοκρατική αντίληψη στην πολιτική ζωή. Μπορεί να βοηθήσει να αλλάξουν τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. 

Περιλαμβάνει αυτούς που δεν συμβιβάστηκαν όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα μεγάλα διλήμματα της προηγούμενης δεκαετίας. Κυρίως όμως περιλαμβάνει εκατοντάδες χιλιάδων ανένταχτους που συνεχίζουν να αναζητούν καινούργιο δρόμο για την Ελλάδα. Όλοι αυτοί είναι η ψυχή της Ενωτικής Πρωτοβουλίας. 

Στόχος μας είναι να υπάρξει μια πρώτη και απαραίτητη εκλογική επιτυχία, ώστε να δημιουργηθεί η βάση για μαχητική αντιπολίτευση. 

Με καθαρές θέσεις και φερέγγυους ανθρώπους, μπορούμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών και να γίνουμε ο πυρήνας για την πολιτική ανάταξη που χρειάζεται ο τόπος μας.