Το ελληνικό αδιέξοδο

Μόνο όποιος φοράει παρωπίδες δεν βλέπει τη συνεχή αποσάθρωση της Ελλάδας οικονομικά και κοινωνικά. 

Είμαστε στην περιφέρεια της ΕΕ, χωρίς καμία προοπτική να πετύχουμε την σύγκλιση με τις πλουσιότερες χώρες του κέντρου. 

Μέσα στο σκληρό μνημονιακό πλαίσιο, η ελληνική οικονομία παραμένει μικρότερη από το 2008 και χωρίς πραγματική δομική αλλαγή. Βασίζεται στους χαμηλούς μισθούς, τη μόνη πηγή κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο. 

Βρισκόμαστε σε μακροχρόνιο οικονομικό αδιέξοδο που δημιουργεί έντονη κοινωνική δυσανεξία. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία για τα φαινόμενα βίας και δυσλειτουργίας των θεσμών που σφραγίζουν την καθημερινή ζωή. 

Στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη καθρεφτίζεται το αστικό στρώμα που έχει αποδεχθεί το αδιέξοδο, αλλά κυριαρχεί πολιτικά και αναμορφώνει τη χώρα μας προς το χειρότερο. 

Μιλάει για φυλετικά, σεξουαλικά και άλλα δικαιώματα, ενώ αντλεί την ισχύ του από την οικογένεια, τον πλούτο, και τη θρησκεία. 

Επαίρεται για τη δημοκρατία, ενώ χαρακτηρίζεται από βαθύ αυταρχισμό. 

Περηφανεύεται ότι ενισχύει τη γεωπολιτική ασφάλεια της χώρας, ενώ γίνεται πρωτοπαλίκαρο των ΗΠΑ και συμμαχεί με το Ισραήλ. 

Διακηρύσσει την προσήλωση της στην ελεύθερη αγορά, ενώ χρησιμοποιεί το κράτος για να εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα. 

Φλυαρεί για οικονομική ανάπτυξη, καθώς η χώρα σέρνεται χωρίς κατεύθυνση.

Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι βαθύτατα και κυνικότατα ταξική, χωρίς συναίσθηση της ιστορικής παρακμής που απειλεί την Ελλάδα. 

Επείγει να υπάρξει μαχητική αντιπολίτευση που θα ανοίξει δρόμο για ριζικές πολιτικές αλλαγές.